σε νυκτοπεταλουδας τρεμουλιασμα
γυρω απο το φως ενος κεριου
που αργοσβυνει
εμμενοντας να υπαρχει
Ξεχαστηκε η ωρα διχως θυμηση, διχως ερωτα
Της νυκτας τα μαυρα πεπλα με αγκαλιαζουν.....
Παπα Κατερινα
Αναψε μονο τα κερια, κι αυτα θα παρουν τ'αρωμα σου
Συμφωνοι δεν θα μιλαμε. Ασε μονο τα χειλη σου να περιπλανωνται στο φλογισμενο μου κορμι