Είναι που
αυτοφωτο λαμπερο μοναχικο πλανιεσαι
Σε βρισκω παντα
στο πισω μερος του μυαλου
να κατοικεις
Φως απ’το φως σου
Κι ανασα απ’τ’αγγιγμα σου
να γενιεται
Να ρχεσαι και να μ’ακουμπας
Μαζί σου παιρνε με
στο ασημαντο του χρονου
Εναλλασωμενη τροχια
στην αγκαλια του απειρου να χαραζουμε
Παπα Κατερινα