oneirodromio

Σε προσπαθεια ατερμονη
να ερμηνευσω
συναισθηματα και ποθους ,
ακροβατω
σε τεντωμμενο σχοινι
αναμεσα σ’ ανατολες και ηλιοβασιλεματα
Στα χρωματα της Ιριδας
Σε χρωματα ονειρου,
και
θλιμμενων δειλινων
Παντα θα μενω εγκλωβισμενη
σαν κερι που τρεμοσβυνει
στο πλεον απαλο φυσημα του ανεμου
σαν καθε αγγιγμα
απο τα δακτυλα σου στο κορμι μου
Ξυπνημα των ποθων μου
σε απειρες εκσταντικες εκφανσεις
με οδηγουν
Κι ανημπορη ως η καρδια προσταζει
και στον Ερωτα υποκυπτει
πεπλο απλωνεται αναμεσα
στο χαμμενο βλεμμα μου
σαν σε κυτω..........
Εμποδιζει να δω την αληθεια
που τα δικα σου ματια ομολογουν
Λεξεις ανομολογητες
παντα μενουν
μα η ανασα σου που δυσκολα ακουγεται
δηλωνει πως
το ιδιο ονειρο
σιγοκαιει τις καρδιες μας
Εσυ κι εγω
Εγω κι εσυ
Στο ιδιο ονειρο το χρυσαφι
Κ.Π.