Θα
καώ απόψε
σαν
βουνό που ξέσπασε το θεριό
απο
τα σπλάχνα του
Η
αδιάκοπη μανία μου να υπάρχω
θα
καεί κι αυτή στον βωμό
της
θυσίας
Φεγγάρι
θολωμένο απ΄την αγρύπνια
με
μάτια βουρκωμένα
θα
συνεχίσω να αυνανίζομαι
στην
ιδέα της λευτεριάς
Και
οι σωτήρες θα κραυγάζουν
στο
λεηλατημένο σώμα μου
χορεύοντας
πάνω στις στάχτες μου
σκορπώντας
το κουφάρι μου
βορά
στα αρπακτικά
Κι
ύστερα αγέρας άδειος
θα
με προσποιείται μέλλον
Κατερίνα
Π.
Αναρτήσεις
