oneirodromio

Aγκαλιάζεις το ζεστό κορμί της κι ένα άρωμα θεσπέσιο διαπερνά κάθε σου μόριο Στα μεταξένια της μαλλιά ταξίδι η πεθυμιά σου Το γλυκό χαμόγελο της ανασταίνει τις παγωμένες αισθήσεις σου Αγγίζεις απαλά τα χείλη της και νιώθεις έρμαιο της ηδονής που φλογίζει το βαθύτερο είναι σου Δεν υπάρχει πόνος Μοναχά εσύ, κι αυτή Σιγοψιθυρίζεις… Σ αγαπω σ’ αγαπω Δάκρυ καυτο αργοκυλα στο πρόσωπο θυμίζοντας σου πως όλα τούτα δεν είναι παρά μοναχά η φαντασία σου.. Πόνος βαθύς, η απουσία της ακολουθει την γνωριμη μέρα σου