..H αγαπημένη μου Ας θεμελιώσω επιτέλους κάτι Μια παραδοχή Θέλω να έχω μια αγάπη Ναι έχω μια αγάπη Την συνάντησα τυχαία όπως όλα σχεδόν τα σημαντικά πράγματα Η συνάντηση ήταν πραγματική σ’ ένα χώρο χωρίς μνήμη Όσο και αν θέλαμε να τον κάνουμε οικείο ποτέ δεν έγινε Εκεί δεν βρήκαμε τίποτα δικό μας Δεν έμεινε τίποτα από εμάς Ήταν ένα όνειρο Και όπως συμβαίνει πάντα στα όνειρα Τα πάντα ξεπερνούν την θέληση μας Οι χώροι στα όνειρα δεν επανέρχονται Μονό το πρόσωπο της παραμένει Έτσι όπως το έβλεπα μέσα από τον καθρέπτη .σε παρακολουθούσα από τον καθρέπτη που στροβιλιζόσουν μέσα στο δωμάτιο ,σαν φύλο στον άνεμο χορεύοντας στις μουσικές του μυαλού σου ,ώσπου έπεσες απαλά απαλά στο καναπέ , στο μαύρο κιμονό σου γραμμοσκιαστικε το σώμα σου , ακλουθούσα τις γραμμές του σώματος σου με την άκρη των ματιών μου και σε εύρισκα τόσο υπέροχη που προς στιγμή νόμιζα ότι ονειρεύομαι, ήθελε να σ αγγίξω ακόμη μια αίσθηση η αφή μου να σε νιώσει. Με τις άκρες των δάκτυλων μου άγγιζα τα στήθη σου ,στητά σα δυο παλλόμενα εν ενεργεία ηφαίστεια κλυδώνιζαν όλο μου το είναι καθώς χάιδευα τις ρώγες σου, έβλεπα το κορμί σου να πάλλεται σα να χορεύει ένα άλλο χορό τόσο σιγανό που μονό με την αφή τον αντιλαμβανόμουν......
Αναρτήσεις
