Χαραζα τα ονειρα μου
στους κορμους των δεντων
για να μην χασω τα ιχνη μου
Μα πιο πολυ απ'ολα
φοβηθηκα τον ισκιο μου
Ηταν αυτος που χαραζε,
τα ιχνη μου, ακολουθωντας πορεια αναστροφη
στις κοχες του μυαλου μου,
κι ολο στενευαν ως μια κουκιδα να γινουν,
και να αφανιστουν στο απειροελαχιστο
των στιγμων της καθε συναντηση μας
Και η σιωπη ν'ακολουθει.........................
Κατερινα Παπα