Σταθηκα για λιγο να μετρησω
τα λαθη
απο τα παθη
Χωρις μασκα, διχως σκιες
Με κυταξα βαθια στα ματια
την θλιψη να μετρησω
Μα δεν μετριεται με αριθμους
Προσπερασα...
διχως δευτερη σκεψη
Προσπαθησα ν'αδραξω το χαμογελο
στην ακρη των χειλιων μου
Μα και κεινο τοσο αχνο
να τ'αγγιξω δεν μπορεσα
Κι υστερα ο λογος
Ν'ακουσω τον λυγμο του θελησα
μα ξεφυγε
σαν αερακι καλοκαιρινο
σαν ισκιος το λιογερμα
Της καρδιας μου τους κτυπους ν'αφουγκραστω
μονολογησα
Ισαως λεω ισως
εκεινοι ν'ακουγονται
Κι ομως σιγη
Απλωσα τα χερια ν'ακουμπησω
εκει
οπου προτερα η καρδια για ευτυχια μιλουσε
Απορημενη ενιωσα να με ρωτα
Ακομα? Ποσο Θεεε μου?
Στην μοναξια και την σιωπη
εκει κρυβεται η στιγμη
Αγαπησε την!!!!!!!!!!
Πηρα μολυβι, πηρα χαρτι
χωρις γομολαστιχα
Τιποτα δεν θελησα να σβυσω
Μα προπαντων εκεινη την στιγμη...
Κατερινα Παπα