Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Σταθηκα για λιγο να μετρησω

τα λαθη

απο τα παθη

Χωρις μασκα, διχως σκιες

Με κυταξα βαθια στα ματια

την θλιψη να μετρησω

Μα δεν μετριεται με αριθμους

Προσπερασα...

διχως δευτερη σκεψη

Προσπαθησα ν'αδραξω το χαμογελο

στην ακρη των χειλιων μου

Μα και κεινο τοσο αχνο

να τ'αγγιξω δεν μπορεσα

Κι υστερα ο λογος

Ν'ακουσω τον λυγμο του θελησα

μα ξεφυγε

σαν αερακι καλοκαιρινο

σαν ισκιος το λιογερμα

Της καρδιας μου τους κτυπους ν'αφουγκραστω

μονολογησα

Ισαως λεω ισως

εκεινοι ν'ακουγονται

Κι ομως σιγη

Απλωσα τα χερια ν'ακουμπησω

εκει

οπου προτερα η καρδια για ευτυχια μιλουσε

Απορημενη ενιωσα να με ρωτα

Ακομα? Ποσο Θεεε μου?

Στην μοναξια και την σιωπη

εκει κρυβεται η στιγμη

Αγαπησε την!!!!!!!!!!

Πηρα μολυβι, πηρα χαρτι

χωρις γομολαστιχα

Τιποτα δεν θελησα να σβυσω

Μα προπαντων εκεινη την στιγμη...

Κατερινα Παπα

Αναγνώστες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Ηρακλειο, Κρητη, Παλαιοκαστρο, Greece
Αναψε μονο τα κερια, κι αυτα θα παρουν τ'αρωμα σου Συμφωνοι δεν θα μιλαμε. Ασε μονο τα χειλη σου να περιπλανωνται στο φλογισμενο μου κορμι