Να σε ταξιδεψω θελησα
σε αλλους χωροχρονους
σε διαστασεις που κανενας δεν ταξιδεψε
Μα αλυσοδεμενος ,
ερμαιο των φοβων σου εμεινες πισω
σε γνωστες συντεταγμενες
κολημενος στον βαλτο
ολοενα και πιοτερο μυριζες βουρκο
απο την στασιμοτητα
καιγοντας και την τελευταια ανασα σου
μυριζοντας μαιθανιο
Τα φτερα σου καψαλιζοντας
σε αιθαλης φλογες
Ζητιανευες φως απο το πρωτο αστερι
με την υπονοια πως ειναι φωτεινοτερο
Μα το φως ψυχη μου ειναι ακομα πιο κοντα
Αρκει να το δεις
Κ . Π.
Αναρτήσεις
