Φορτωμμενη προσδοκιες κι ενα καραβι ουρανοαλλαζω ροτα και προορισμο
Ομορφο ταξιδι , λαμψη που τυφλωνει
ουτοπικες στιγμες θελω να ζω
Ωστοσο δεν ειμαι ανθρωπος με φτερα
μα ενας απλος ταξιδευτης
σε τουτο τον τοπο , σε χωροχρονο μηδενικο
Σε συνοχη τα χρωματα
και ο αχος ενος βρυχηθμου αποβρυχιου
στην αχανη χοανη της χαμενης μου ψυχης
Απλα Ιλυσιο φως και μουσικη Μαυρουδη
αναγκαζουν το μυαλο
σε δρομους απατητους να περπατησει
σε μια προαπαθεια χναρια ν'αφησει
σε μια απλη συνεχεια του ασταθμητου του χωροχρονου
Σε μια βραδυα σκοτεινη και κρυα , οσο η μοναξια μου
σ'αναζητουσα...
στους ελλιπεις κτυπους μιας καρδιας
που μαλλον ζητουσε τον ενταφιασμο
αλλοτινων στιγμων
κι ομως....
Ηθελα τοσο να σουν εδω
να σου κρατω το χερι
να νιωθω την ανασα σου ,
πλαι στη δικη μου ανασεμια
Μα μοναχα οι γλαροι
που αδιακοπα φτεροκοπουσαν
ζωντανη με κρατησαν
σε μια εμμονη με φυγαδευσαν..............
Κ. Π.
Αναρτήσεις
