Σκιες της ψυχης μου
κλεισμενες σας κρατω
στο απορθητο καστρο
του δρακου καταφυγιο
Γητευτες
στο σκοταδι της σιωπης
στο κλουβι της απελπισιας
Κ. Π.
Αναψε μονο τα κερια, κι αυτα θα παρουν τ'αρωμα σου
Συμφωνοι δεν θα μιλαμε. Ασε μονο τα χειλη σου να περιπλανωνται στο φλογισμενο μου κορμι