καθρεπτισμα η αγνη ψυχη σου
Μα διχως λιμανι η ροτα σου
Λεξεις ξεπνοες
ακολουθουν τον αργο βηματισμο των ονειρων σου
Μεταγωγικο οι σκεψεις
σ'ωκεανο αδιαφορων
προδοθηκαν,
διχως ιχνος ντροπης
Κρεμασμενες οι ελπιδες
σε ψευτικους εναγκαλισμους
κι αθρωες ψευδαισθησεις
Την μοναξια σου θωπευεις
με μια θλιψη αχρωμη
περαν της πραγματικοτητας
Ασπρομαυρο το φιλμ της ζωης σου
επαναλαμβανεται σε replay
κατατρωγοντας και την τελευταια ανασα
της αφωνης πλεον φωνης σου
Στο τελευταιο χαδι της ψυχης σου εμμενεις
αν και
γνωριζεις πως
μηδενικες παραμενουν οι αντοχες σου
Το απροσδοκητο καρτερικα υπομενεις
ζωγραφιζοντας φιλι
την νωθρη πλεον αντανακλαση σου......
Κ. Π.