Τρίτη 19 Δεκεμβρίου 2017

Ένιωσα ήλιος να γίνομαι μαζί σου ήλιος κι εσύ,
οι πόθοι ελεύθεροι από την ευωδιά του ανέμου
κι αχτίδες, σταγόνες ζωής, πνοές ουράνιας μελωδίας
με τα χρώματα του σούρουπου
βγαλμένα μέσα απ τα ξεσπάσματα της θάλασσας
που τα κύματά της απλώνονται αμέριμνα
μέχρι τα βράχια ξεχασμένων επιθυμιών.

Είδα τ όνειρό σου να ζωντανεύει αναδυόμενο
απελευθερωμένο από τον ψίθυρο της παλίρροιας
των χρωμάτων της ζωής μου αρωματισμένο
απ τα λόγια που ειπώθηκαν ανυπόμονα
από χείλη ανύποπτων εραστών
και η ανάσα σου να γίνεται ποίημα
αναζητώντας την απόσταση ανάμεσα
στην επιθυμία και την αληθινή απώλεια.

Η εικόνα σου χωρίς σκιές καθρεφτίζεται
στο ωκεανό της ανάγκης και της υπομονής
μαζί με τα αστέρια, ζωντανεύοντας τις ευωδιές του ανέμου
νικώντας το σκοτάδι της θλίψης.
Σε βρήκα και ξέρω πως ο βωμός της αγάπης
στήθηκε για να προσφέρουμε τις ψυχές μας
θυσία στον Έρωτα.



Κατερίνα Πα
πά

Αναγνώστες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Ηρακλειο, Κρητη, Παλαιοκαστρο, Greece
Αναψε μονο τα κερια, κι αυτα θα παρουν τ'αρωμα σου Συμφωνοι δεν θα μιλαμε. Ασε μονο τα χειλη σου να περιπλανωνται στο φλογισμενο μου κορμι