oneirodromio

Εκείνες τις ώρες που χάνεται το δειλινό
μέσα στα χρώματα του ανέμου
σαν οι μνήμες βαριές προσπερνάνε
αφήνοντας τρικύμισμα ελαφρύ
να σβήνει την απουσία σου,
εγώ παραδίνομαι σε σκέψεις ατέλειωτες
ακολουθώντας τον θόρυβο
κρυμμένων φράσεων και ονειροπολήσεων
να σέρνονται κάτω απ’ το ψεύτικο φως
πλανόδιων φεγγαριών, γυμνών αχτίδων
και περιφερόμενων εμμονών.
Η νοσταλγία ορίζει τις αντανακλάσεις
φευγαλέων στιγμών που τα χνάρια τους
αφημένα απαλά στις άκρες μισοτελειωμένων φράσεων
σκιαγραφούνται ανεξίτηλα,
ο κόσμος σε μικρογραφία
- βρίθουν οι ανίεροι τόποι -
και τ’ αγγίγματα καταποντισμένα
σε λευκό φόντο εικόνων ονειροπόλησης
που ταξιδεύουν κρεμασμένες
σε αναγκαστικά χαμόγελα.
Ύστερα θυμάσαι τις ραγισμένες στιγμές
από το λιόγερμα που σκεπάστηκαν
με το αδιάφανο πέπλο ενός σκοτεινού ουρανού.

Οι αισθήσεις κυριαρχούν και μεταβάλλονται σε
παραισθήσεις. Αυτές που ζούμε…
Κατερίνα Π.