Τα φτερά της ψυχής μου σού στέλνω πάνω τους ν’αναπαύεσαι
Το φώς απ’την πανσέληνο να μήν δειλιάζεις.
Τό χαμόγελο μου
συντροφιά να σού κρατά ώσπου να σ' αγκαλιάσω πάλι
Απλά τόν Ερωτα θα ζήσουμε σάν όνειρο
Τήν Ζωή μας σάν παραμύθι να δρασκελίσουμε
Χαμόγελα στά χείλη σου ζωγραφίζω μ’ανεξίτηλα χρώματα
Ενα φιλί, ένα ψίθυρο αγάπης σ’ενα πέταγμα στ’απέραντο γαλάζιο
τών ματιών σου.
Κατερίνα
Το φώς απ’την πανσέληνο να μήν δειλιάζεις.
Τό χαμόγελο μου
συντροφιά να σού κρατά ώσπου να σ' αγκαλιάσω πάλι
Απλά τόν Ερωτα θα ζήσουμε σάν όνειρο
Τήν Ζωή μας σάν παραμύθι να δρασκελίσουμε
Χαμόγελα στά χείλη σου ζωγραφίζω μ’ανεξίτηλα χρώματα
Ενα φιλί, ένα ψίθυρο αγάπης σ’ενα πέταγμα στ’απέραντο γαλάζιο
τών ματιών σου.
Κατερίνα