Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου 2014

Σώμα γυμνό ντυμένο με ψιθύρους
καθώς στοιχειώνουν την σιωπή
εκεί που το όνειρο χάνεται
το χέρι σκεπάζει τα μισάνοιχτα χείλη
- άτι ατίθασο καλπάζει ενάντια στον αέρα -
παραπαίοντας ανάμεσα σε λογική και πάθος
όπου οι γραμμές της ύπαρξης
στροβιλίζονται ψαχουλεύοντας το νωπό χώμα
προσπαθώντας να οριοθετήσουν
την ύπαρξη ανά


μεσα στα χάδια.
Στήθη γεμάτα υποσχέσεις έτοιμα
να πυρπολήσουν ξεδιάντροπους πόθους.
Τα πόδια ανοίγουν φανερώνοντας
καυτό κόκκινο λουλούδι που ανθίζει
αναζητώντας τ’ αγγίγματα της γλώσσας
τα χείλη γεύονται αχόρταγα γεύσεις καυτές,
η οδύνη απόμεινε να καρτεράει,
σπασμοί τρεις, πολλαπλή ομορφιά.
Ακολουθώντας την ροή των νερών
που κατευθύνουν το ποτάμι
ανάμεσα στην την πνοή του αέρα
και τ’ αγκαλιάσματα του ήλιου
σπρωγμένο το κορμί απ’ την ανάσα του ουρανού
βγήκε βόλτα στις γειτονιές του κόσμου.

Αναγνώστες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Ηρακλειο, Κρητη, Παλαιοκαστρο, Greece
Αναψε μονο τα κερια, κι αυτα θα παρουν τ'αρωμα σου Συμφωνοι δεν θα μιλαμε. Ασε μονο τα χειλη σου να περιπλανωνται στο φλογισμενο μου κορμι