Ειναι παντα εκει...Καρτερικα Μας περιμενουν
διχτυ ν’απλωσουμε κοκκινο, να τις εγκλωβισουμε
Με προσοχη, διχως βιασυνη
σαν θροισμα φυλλων στο φθινοπωρινο αγερι
..........Δεν Ξεθωριαζουν οι της Αγαπης πινελιες
...των βιαστικων ερωτων μοναχα
Κι οι λεξεις οι πονεμενες, δικος τους αποηχος κι αυτες
Τα μελαγχολικα φεγγαρια, οι ισκιοι τις νυκτιες
Ολα ...δικα Τους ειναι
Μα και τα δακρυα που καινε
και φτιαχνουν στιχους πονεμενους
Μισοτελειωμενες προτασεις, αγγιγματα πονεμενα,
ραγισμενες σιωπηλα καρδιες
Εγω για Αγαπη σου μιλω....
Γαληνεμενο νου,Ελευθερια
να πετας αεναα καταλευκος γλαρος
σε ξαστερο ουρανο
Κατερινα
Αναρτήσεις
