Η ανάσα, κατρακυλάει στο κορμί,
αφήνοντας στο διάβα της ποταμούς φωτιάς, μονοπάτια ιδανικά, χαραγμένα από το
ρίγος του απόλυτου πάθους και της ηδονής. Ο χρόνος ακίνητος παρακολουθεί
ανήμπορος να συμμετάσχει στην ολοκλήρωση της εικόνας.
Διάδρομοι μυστικοί
οδηγούνε
το φως από τρεμάμενη
φλόγα κεριού
αφημένο στην απουσία
ανάσας,
μοναξιά στιγμών
αναζητώντας αρμονικές
παλινδρομήσεις ήχων
που κύλησαν
αναζητώντας την
θάλασσα της ηρεμίας.
Οι θύμησες ζωντανεύουν τις στιγμές που ο αναστεναγμός της ολοκλήρωσης
γινόταν ένα με τα ουράνια νεύματα φωτεινών βλεμμάτων. Η σκέψη απολαμβάνει το
άρωμα του έρωτα που πλανιέται στον χώρο. Αδιόρατη εμμονή στην απόλυτη
σιωπή.
Κυρίαρχη η έκσταση
των στιγμών,
η απόγνωση ακολούθησε
τις συνήθειες
επανάληψης των γκρίζων
συναισθημάτων
καθώς διαβαίνουν
κλειστές πόρτες
δωματίων που ο ήλιος
ξεχάστηκε
πίσω από τα θολά τους
τζάμια.
Η αγκαλιά έκλεισε τρυφερά, φυλακίζοντας το πάθος, αναγκάζοντάς το να γλιστρήσει
απαλά ανάμεσα στα μυστήρια που κυρίευσαν τα σκιρτήματα των σωμάτων που
πλανήθηκαν σε απροσπέλαστους διαδρόμους ηδονών.
- Εγώ κι εσύ…
Αναζητήσεις χρόνων
που χάθηκαν
σε υπαγορεύσεις
απαγορευμένων ακολουθιών,
μυστικών ρυθμών και
αδιάβατων μονόδρομων
ηθελημένης σχεδόν
ειλικρίνειας
που πληρώθηκε ακριβά
στην απόκτηση ιδεατών
εικόνων.
Ανασηκώθηκαν προσπαθώντας ν’ ακούσουν τον παλμό που εξέπεμπαν οι καρδιές τους
χαράσσοντας πορείες που τολμούσαν ν’ αγγίξουν το απόλυτο.
- Μαζί θα γευτούμε το άρωμα που
αναδίδει το καθρέφτισμα του φεγγαριού στα νερά της θάλασσας.
Αναρτήσεις
