Σκύβω φιλώ το στήθος σου κι άρωμα νειότης με τυλίγει
ζητώ να μείνω αιώνια δέσμιος της ανασαιμιάς σου
Το σώμα σου τ αμόλυντο στηλεύω και ζωντανεύω θύμησες,
κέρασμα απ το ποτήρι της νεότης μου της πρώτης
Κι ύστερα αποκαμωμένοι αποθησαύριζοντας αισθήσεις
ξεχασμένες εξαντλημένου έρωτα
σκόρπια βλέμματα απλανή ,αναπαύονται πάνω σε
τσαλακωμένα όνειρα και βρώμικα σεντόνια
ζητώ να μείνω αιώνια δέσμιος της ανασαιμιάς σου
Το σώμα σου τ αμόλυντο στηλεύω και ζωντανεύω θύμησες,
κέρασμα απ το ποτήρι της νεότης μου της πρώτης
Κι ύστερα αποκαμωμένοι αποθησαύριζοντας αισθήσεις
ξεχασμένες εξαντλημένου έρωτα
σκόρπια βλέμματα απλανή ,αναπαύονται πάνω σε
τσαλακωμένα όνειρα και βρώμικα σεντόνια