Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013

Είναι παράξενο πολύ πως οι συμπτώσεις ενώνουν
με έναν ιδιόμορφο τρόπο τις ζωές των ανθρώπων.
Ζωές που στο μεγαλύτερο μέρος του βίου τους
είναι απασχολημένες αποκλειστικά με τον εαυτό τους,
ποτέ όμως δεν μπορούν να απαλλαγούν από εκείνες τις υπάρξεις
που κάποτε γνώρισαν, μαζί με το καλύτερο κομμάτι των ονείρων τους.
Κι ο χρόνος κυλά, συνήθως ύπουλα, μεγεθύνοντας το παρελθόν
Κάποιες μοναδικές στιγμές μένουν ακλόνητες,
ανυποχώρητες μέσα μας σαν μια υπενθύμιση ότι κάποτε υπήρξαμε αλλιώς

Κ.Π.

Αναγνώστες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Ηρακλειο, Κρητη, Παλαιοκαστρο, Greece
Αναψε μονο τα κερια, κι αυτα θα παρουν τ'αρωμα σου Συμφωνοι δεν θα μιλαμε. Ασε μονο τα χειλη σου να περιπλανωνται στο φλογισμενο μου κορμι