Τετάρτη 4 Ιουλίου 2012

Αγαπημένε μου
Πανσέληνος κι απόψε , κι ο νους απλώνει δίχτυ κόκκινο στιγμές στου άλικου το χρώμα να κρατήσει
Σκέψεις που ανταμώθηκαν  στης σύμπτωσης τα θέλω, βραδείας λουσμένης ασημόσκονη
Μεθυστικές σταγόνες σταλάζουν στο άδειο της καρδιάς ,
στους ασίγαστους πόθους στο σώμα
Στην συντροφιά της ηδονικής προσμονής σου που καθαγιάζει τα θέλω μου,
όνειρο την σιωπή της μοναξιάς μου μετουσιώνεις
 Ξέρω πως μια βραδιά στης ανάσας σου το προσκέφαλο δεν αρκεί, για να γεμίσει φεγγάρια ο καθρέπτης μου
Αγαπημένε μου
Φόρες αναρωτιέμαι πόσο υπαρκτός είσαι
Μήπως η φαντασία μου γεννά την παρουσία σου  τόσο λάγνα, τόσο προσδόκιμη?
Μα αν δεν υπάρχεις γιατί μου λυπεις πιότερο κι απ τον αγέρα που ανασαίνω?
Ο πόνος είναι απόδειξη της ύπαρξης σου
Έτσι κάθε σημάδι στον δρόμο, κάθε γωνία, η παραμικρή γραμμή του πρόσωπου σου είναι εδω
μπροστά στην ξέπνοη ανάσα μου τις στιγμές της αναζήτησης σου
Στα ρηχά τόσα χρόνια κολυμπώ,. στα ρηχά βουλιάζω
Κυνηγώ τον ερωτα της αυταπάτης μου , με λέξεις και πράξεις που κάποτε τραυλίζουν ανυπόστατες συλλαβές
Το κορμί σου ακουμπώ, κι έρωτας γεννιέται , φιλώ τα χείλη σου χαμόγελο η ζωή πίσω από τις κουρτίνες της θλίψης  των χρονών που πέρασαν  
Κάθε φορά που τα αγκάλιασμα σου άγριο μεθύσι γεννά βουλιάζω αργά μέσα στον χρόνο, έτσι όπως η νιότη
Πλανεύτρα αγάπη μου εσύ
Σαν αρρωστημένο φως υπηρχα , μα η παρουσία σου σαν Άνοιξη , με την γλυκιά ορμή της φέρνει πίσω την λάμψη του πόθου, του πάθους, την απροκάλυπτη λαγνεία
Αγαπημένε μου
Με το ολόλαμπρο της πανσέληνου σου στέλνω τα φιλία μου , μεθυστικά , ηδονικά
K.Π.


Αναγνώστες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Ηρακλειο, Κρητη, Παλαιοκαστρο, Greece
Αναψε μονο τα κερια, κι αυτα θα παρουν τ'αρωμα σου Συμφωνοι δεν θα μιλαμε. Ασε μονο τα χειλη σου να περιπλανωνται στο φλογισμενο μου κορμι