Η σκεψη μου ανταμωνει την δικη σου εκει
στο φως του λυκοφωτος,
στις ομορφες χαραυγες
σαν ο ηλιος Καλημερα μου λεει
προσδοκωντας την ψυχη μου να εξιταρει
Για μια ακομα φορα
την λεωφορο των ψευδαισθησεων να διαβω,,,
Να παψω να σκιαγραφω μορφες
στο λιγοστο φως ενος κεριου απο το σκοτεινο,
σιωπηλο βραδυ μου,
που ακομα σιγοκαιει
εμμενοντας στη θυμιση μιας στιγμης
Τοτε που αλλα τα ματια σου μαρτυρουσουν
Κι η γλωσσα, δεν αργουσε να προφερει τα λογια
Κι εγω στους ψιθυρους της νυκτας
λογια σαν κι αυτα να ψελιζω....
Αναιτια καταδικαζω και θυσιαζω την σκεψη μου
Βιαζω αναιδως την Ελευθερια της
στον βωμο των πρεπει , και των μη...
Μ'απορια εσυ να με κυτας,,,,
να χαμογελας
μ'εκεινο το χαμογελο
που δεσμια ακομα με κρατα,
να συμφωνεις μαζι μου μ'ενα ατελειωτα γλυκο χαδι...
Υστερα οι μερες κυλησαν σαν νερο στο ποταμι
παρασυροντας τις λεξεις,
τα νοηματα....
Κι εγω....
Ακομα χανομαι στο δικο σου παραμυθι
Εκεινο..
του Ερωτα ...της Αγαπης
Τα λογια τα ψευτικα
που οριζαν τις στιγμες μου Κ. Π.
Αναρτήσεις