Αγαπημένε μου
Ώρες ατέλειωτες ταξίδεψα στο γαλάζιο των γραμμάτων της λευκής
σελίδας
Ίσως η απουσία σου, να είναι παρουσία τελικά
μέσα στην δίνη των κενών στιγμών που στροβιλίζομαι
Ίσως να λείπει το φως της ματιάς σου,
που μοναχά εγώ αναγνωρίζω
σαν λαμπυρίζει στο βαθύ σκοτάδι της καμάρας μου φωτίζοντας τις
άνυδρες ώρες της μοναξιάς μου
Καταιγίδα τα λόγια σου
, βουή στην ψυχή και πόθο στο σώμα που εύκολα δεν καταλαγιάζουν
Άνεμος να με παρασέρνει στα πελάγη του πόθου, και του πάθους
η ενθύμηση των στιγμών μας
Για χάρη τούτου του ερώτα τις ασέληνες νύκτες τριγυρίζω στα σοκάκια
του μυαλού μου αναζητώντας μια σπίθα ,
να ξεφύγω από την προσωπική φυλακή μου
Την λαγνεία να υπερβώ , να σ αγκαλιάσω με κείνη την απόλυτη αγάπη
Που μοναχά εσύ γέννησες στην ψυχή μου
Να φτερώσει η κάρδια, να λαχταρήσει
Κι ο χρόνος, να σταματήσει εκεί, όπου οι δυο μας είχαμε ορκιστεί
αιωνία αγάπη
Αγαπημένε μου
Σε φιλώ
Αναρτήσεις
