oneirodromio

Αγαπημένε μου

Ήρθες αργά στην ζωή μου , αλλά υπήρχε πάντα η ενδόμυχη σκέψη

της συνάντησης σου

Ανασκαλεύοντας της ψυχής μου τα μύχια, σε συνάντησα

Ζωντανή λέξη μου ,

 δημιουργείς μια απατηλή πραγματικότητα

φτιαγμένη από ονείρων υλικά,  λάμψη, πόθους και πάθη ανομολόγητα

Χαϊδεύω την αυλή μορφή σου κι οι μέρες μου γεννιούνται κήπος ευωδιαστός

Οι νύκτες μου ξάστερες να περιπλανώνται οι λέξεις και οι σκέψεις σε ξέθωρο ουρανό,

συνυφασμενες με την αλαφιασμένη ανάσα σου στα δειλινά της κάθε συνάντησης μας

Το μεγαλείο του ερωτα που γέννησες εντος μου αναδύεται σαν φλόγα

κατακαίγοντας την σάρκα από πόθο , και την ψυχή να αναρριχάται σ απρόσμενα ύψη

Με σκλάβωσε η απαλότητα απ’ τ’ άγγιγμα σου στα χαράκια του κορμιού μου,

το χάιδεμα των λέξεων σαν ψιθυριστά τις απόκρυφες σκέψεις σου μαρτυρούσες

στο πάνλευκο κρεβάτι του μυστικού ερώτα μας,

Εκεί όπου οι στεναγμοί γίνονταν ένας,

βαθύς ηδονικός και τύλιγε με πέπλα αόρατα τα θολά οράματα του απρόσμενου ερώτα μας

Εκεί σε προσμένω κάθε δείλι , στον χώρο του άπειρου ν’ ανασάνω ξανά στο καταγάλανο της ματιάς σου

Σε φιλώ

Κ. Π.