Κουράστηκε η μέρα, κι απίθωσε τον ήλιοΣτα ικριώματα τ’ουρανου
στην χάση της σελήνης
να ξαποστάσει
Όνειρο να μαγέψει τις στιγμές αναζητά
Στην χλωμή μοναξιά,
χρώμα να δώσει
Στης σιωπής τον βυθό ρέμβη ,
κι ανάσα ζωής
Κατερινα Παπα
Κουράστηκε η μέρα, κι απίθωσε τον ήλιοΣτα ικριώματα τ’ουρανου
στην χάση της σελήνης
να ξαποστάσει
Όνειρο να μαγέψει τις στιγμές αναζητά
Στην χλωμή μοναξιά,
χρώμα να δώσει
Στης σιωπής τον βυθό ρέμβη ,
κι ανάσα ζωής
Κατερινα Παπα
Αναψε μονο τα κερια, κι αυτα θα παρουν τ'αρωμα σου
Συμφωνοι δεν θα μιλαμε. Ασε μονο τα χειλη σου να περιπλανωνται στο φλογισμενο μου κορμι