Κι ονειρευομαι ενα μπουκετο ροδα κοκκινα
στο κρεββατι σου εγω
να εναποθεσω
στιγμες ανειπωτου παθους μαζι σου εγω να μοιραστω
σ'απολυτη συνυπαρξη του αρωματος των ροδων
και του κορμιου σου των οσμων
Ενα κυκλαμινο να γινω
ν'αναρριγω σε καθε αγγιγμα σου
απο ερωτα να χανομαι μεσα στην αγκαλια σου
Αιθεριες δονησεις τα ολογλυκα φιλια σου
και η καρδια να παλλεται
ως οι χορδες απ'την κιθαρα σου
σε καθε αγκαλιασμα σου
Κι υστερα εκει
χωρις ντροπες
τα πρεπει και τα μη
να γινω ενα, εγω κι εσυ
Να ξεχαστω, και να μην θελω πια να φυγω
Και ολη η ζωη μου
να γενει ,
ολανθιστη μοναδικα καταλευκη
σαν Ανοιξης το κρινο
Κατερινα Παπα
Αναρτήσεις
