Η αγκαλια σου ροδο που μαραθηκε
στ'αγγιγμα μου
λες ξενοι γιναμε αποψε
κι ας ησουν παντα ο κτυπος στην καρδια μου
Αλλα η φωνη μονολογουσε
'κι αλλα τα ματια σου ψιθυριζαν
ολα σκιες, και αποστασεις
αλλα την σκεψη σου τριγυριζαν
Στο ιδιο σπιτι κι ομως μονοι
Χριστουγεννα διχως ευχες
μοναχα ατελειωτες σιωπες
κι η μοναξια να με πληγωνει
Ακουμπησα στιγμες απο αλλα χρονια
ετσι, μηπως και λυωσουνε τα χιονια
με την ελπιδα , την μοναξια μου να γεμισω
κι ισως ξανα νιωσω την διαθεση να ζησω
Ν'αντεξω θελω μοναχα για να σου ψιθυρισω
ακομα οπως παντα σ'αγαπω
κι ας λες πως ειναι ψεμμα
εγω την σκεψη σου ακουμπω
να χω ενα λογο για να ζω
Παπα Κατερινα
Αναρτήσεις
