Στα δακρυσμενα ματια μου
θα καψω κι αποψε τον φοβο
για τις στιγμες
που δεν θα ρθουν
Τρεμουλιαζει η ψυχη
κι αναδυει σκιρτημα ξεφρενο η καρδια μου
Φευγαλεα κατοικει στον ουρανο σου η ματια μου
Βελουδο η σιωπη
χαραζει αναλαφρα το δερμα μου
Οι τελευταιες λεξεις σου
συρματοπλεγμα στον δρομο
για τα συννεφα των ονειρων μου
Σε ποια γλωσσα σε ποια χρωματα
να σου εξομολογηθω τον ποθο μου?
Απογυμνωθηκε η φυση στην ελλειψη σου
Δεν βρισκω χρωματα να ζωγραφισω το φιλι μου
Κ. Π.