δεν υπαρχει
Γιατι το φως μα και το σκοταδι
ιδια μοιαζουν σαν λειπεις
Σαν αθορυβα περνας
μεσα απ'των δεντρων τα κλαδια
και το μοναδικο θροισμα
ειναι αυτο που τα ματια σου δημιουργουν
σαν φυλλα ετοιμα να πεσουν
γιατι, τα προλαβε το φθινοπωρο
Εκει που τα λογια σταματουν
και οι στιγμες γεννιουνται ολογυμνες
Εκει που στα δυο κοβεται η ψυχη μου
και τα συννεφα χωριζουν στον ουρανο,
αφηνοντας την υπονοια
πως πισω τους κρυβεται ενας ολολαμπρος ηλιος
Εκει κατοικει η μορφη σου
λαμπρωτερη απο ποτε
γιατι να ξερεις
σ'εχω ντυμμενο στα λευκα
μ'ολοχρυσα φτερα στους ωμους....
Παπα Κατερινα