εκει
που αναβλυζει η ανασα σου
και ζω τον στεναγμο σου
Εκει που υπαρχεις
και περα απο το ειδωλο του καθρεπτη
Παπα Κατερινα
Αναψε μονο τα κερια, κι αυτα θα παρουν τ'αρωμα σου
Συμφωνοι δεν θα μιλαμε. Ασε μονο τα χειλη σου να περιπλανωνται στο φλογισμενο μου κορμι