Υπαρχουν στιγμες,
που εισχωρεις
στ'αδυτα του μυαλου σου
ως ν'ανακαλυψεις θες
εικονες και ηχους στο διανυσμα του χρονου σου
.......Το λευκο κεχριμπαρι που την ψυχη σου φωτιζε
την Ανοιξιατικη βροχη
στις ασημενιες πρωινες αντανακλασεις
Να αιχμαλωτισεις την ουσια της ευτυχιας
Ν'ακουμπησεις σε μνημες αγαπης
τρυφερης κι αερινης
Το αρωμα της ανασεμιας που λατρεψες,
να ντυσεις κοκκινο
να το σκορπισεις στ'αδειο δωματιο
να διωξει τις σκιες
Νοτες τα λογια να πλεξεις
να αιχμαλωτισεις τ'αστρα
κι υστερα ...
αμιλητα να περιμενεις
το πρωτο χρωμα της αυγης
να εξαυλωσει αναπνοες
κι ονειρικα περασματα
Κ. Π.
Αναρτήσεις
