Kρατα
εσύ λοιπόν την ζωή,
κι εγώ το όνειρο
Εκείνο που χρονική στιγμή, δεν έχει
Δεν μεταθέτει, δεν κουράζει,
και στους δικούς του ώμους ακουμπά
Κλείνω τα μάτια και το σώμα μου
απολαύανε το κρεβάτι
Σου προσφέρω εξαγνισμό
λούζοντας σε μ αστερια στο φεγγαρόφωτο
Τα χερια σου στεφάνι κι αγκαλιά λύτρωση
ελπίδες που τινάζονται
και σκόρπιες θέλουν να φτάσουν
τα αστερια με το γνέσιμο τους
Νοερά θα σε κρατήσω κι απόψε αγκαλιά
και θ αφεθώ σε λόγια αγάπης
μυστικά κι ανείπωτα
K.Π.