Και να 'μαι τώρα
που κατεβαίνω τους δρόμους πετώντας
ρήματα στα πρόσωπα
γέρικων βάλτων
ερωτεύομαι,
τρώω,
πίνω,
μυρίζω,
πιάνω,
ακούω,
βλέπω,
ζω,
ναι
βουτάω χυμαρώδης με τα μεγάλα στήθη
στην άκρη των ονείρων
πέρα απ' το φυλλαράκι ενός σκουληκιού
στο χάος της αλήθειας να τη βρω
με το δισάκι μου βαρύ από τα ίδια εκείνα ρήματα
χαρακτηριστικά μου
Ω, ναι!
διασχίζω το σύμπαν των ψαριών
ξαπλώνω την αγάπη σε δυο βράχια
χαράσομαι στα σύννεφα εκείνα
τα πριν πέσει η βροχή
ρωτώ γιατί να μην ζω δυο και τρεις φορές
να διαλέγω το παν από το όλον
και ανεβαίνω τους δρόμους πετώντας
ρήματα στα πρόσωπα
τα αγαπημένα των θνητών
πεθαίνω,
ευτυχώ,
κλαίω,
γελώ,
πονάω,
λυτρώνομαι,
δίνω,
παίρνω,
ναι
γινόμαστε όλοι μια κηλίδα φως στο σήμερα
και χανόμαστε περήφανοι που ζήσαμε ωραία στο χθες.
που κατεβαίνω τους δρόμους πετώντας
ρήματα στα πρόσωπα
γέρικων βάλτων
ερωτεύομαι,
τρώω,
πίνω,
μυρίζω,
πιάνω,
ακούω,
βλέπω,
ζω,
ναι
βουτάω χυμαρώδης με τα μεγάλα στήθη
στην άκρη των ονείρων
πέρα απ' το φυλλαράκι ενός σκουληκιού
στο χάος της αλήθειας να τη βρω
με το δισάκι μου βαρύ από τα ίδια εκείνα ρήματα
χαρακτηριστικά μου
Ω, ναι!
διασχίζω το σύμπαν των ψαριών
ξαπλώνω την αγάπη σε δυο βράχια
χαράσομαι στα σύννεφα εκείνα
τα πριν πέσει η βροχή
ρωτώ γιατί να μην ζω δυο και τρεις φορές
να διαλέγω το παν από το όλον
και ανεβαίνω τους δρόμους πετώντας
ρήματα στα πρόσωπα
τα αγαπημένα των θνητών
πεθαίνω,
ευτυχώ,
κλαίω,
γελώ,
πονάω,
λυτρώνομαι,
δίνω,
παίρνω,
ναι
γινόμαστε όλοι μια κηλίδα φως στο σήμερα
και χανόμαστε περήφανοι που ζήσαμε ωραία στο χθες.