Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017



Και να 'μαι τώρα
που κατεβαίνω τους δρόμους πετώντας
ρήματα στα πρόσωπα
γέρικων βάλτων
ερωτεύομαι,
τρώω,
πίνω,
μυρίζω,
πιάνω,
ακούω,
βλέπω,
ζω,
ναι
βουτάω χυμαρώδης με τα μεγάλα στήθη
στην άκρη των ονείρων
πέρα απ' το φυλλαράκι ενός σκουληκιού
στο χάος της αλήθειας να τη βρω
με το δισάκι μου βαρύ από τα ίδια εκείνα ρήματα
χαρακτηριστικά μου
Ω, ναι!
διασχίζω το σύμπαν των ψαριών
ξαπλώνω την αγάπη σε δυο βράχια
χαράσομαι στα σύννεφα εκείνα
τα πριν πέσει η βροχή
ρωτώ γιατί να μην ζω δυο και τρεις φορές
να διαλέγω το παν από το όλον
και ανεβαίνω τους δρόμους πετώντας
ρήματα στα πρόσωπα
τα αγαπημένα των θνητών
πεθαίνω,
ευτυχώ,
κλαίω,
γελώ,
πονάω,
λυτρώνομαι,
δίνω,
παίρνω,
ναι
γινόμαστε όλοι μια κηλίδα φως στο σήμερα
και χανόμαστε περήφανοι που ζήσαμε ωραία στο χθες.

Αναγνώστες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Ηρακλειο, Κρητη, Παλαιοκαστρο, Greece
Αναψε μονο τα κερια, κι αυτα θα παρουν τ'αρωμα σου Συμφωνοι δεν θα μιλαμε. Ασε μονο τα χειλη σου να περιπλανωνται στο φλογισμενο μου κορμι