Τρίτη 14 Φεβρουαρίου 2017

Θέλοντας να εξερευνήσω το τοπίο
που η ομίχλη κατάπιε στο διάβα της
καταργώντας την σκέψη μου,
ένιωσα την απουσία σου να με ακολουθεί
και το χάδι σου να μου παγώνει την ματιά.
Χίλια ηλιοβασιλέματα χάθηκαν
σκοτεινιάζοντας τον ορίζοντα που ακουμπούσε
πάνω σε αχυρένια σύννεφα και ο ήλιος
χάνοντας την λαμπρότητά του, κεράκι ανήμπορο,
τρεμοσβήνει στην πρώτη πνοή του ανέμου.
Οι σκέψεις άπειρες περαστικές
μονοπάτια διαφυγής απλωμένα στον πόθο
παραμερίζουν το πέπλο που κρύβει τον καθρέφτη
εμποδίζοντας την Αγάπη να δει την Αλήθεια,
φέρνοντας την ανάσα κοντά στο όνειρο
εκεί που το κορμί νιώθει την δίψα
βυθίζοντας την αίσθηση στο λάγνο πάθο
και οι φλόγες της έκστασης κατατρώγουν
την δροσιά που τα όνειρα άπλωσαν στα πόδια μου.
Το σώμα αγκαλιά με το τίποτε
K.Π.

Αναγνώστες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Ηρακλειο, Κρητη, Παλαιοκαστρο, Greece
Αναψε μονο τα κερια, κι αυτα θα παρουν τ'αρωμα σου Συμφωνοι δεν θα μιλαμε. Ασε μονο τα χειλη σου να περιπλανωνται στο φλογισμενο μου κορμι