Παρασκευή 27 Ιανουαρίου 2017

Λίγο πολύ όσοι αναζητούμε μια επικοινωνία
έστω και μέσω του Διαδικτύου δεν το κάνουμε από βίτσιο,
ούτε από κάποια μαζοχιστική διαστροφή.
Είναι γιατί είναι δυσάρεστο και θλιβερό όπως λες
Τα περασμένα μας Νεκρά Χρόνια να βλέπουμε να πληθαίνουν,
Την ώρα που τελειώνει η μέρα και δεν έχει αρχίσει η άλλη
την ώρα που κόβεται ο καιρός,
εκείνον/η που από τώρα και πριν, από την αρχή κυβερνούσε το κορμί μας
πρέπει να τον ζητήσουμε και να τον βρούμε.
Kι αν ήρθαν φορές που κρατηθήκαμε από λαγόνια,
κι αν αγκαλιάσαμε μ' όλη τη δύναμή μας άλλους αυχένες ,
κι αν σμίξαμε την ανάσα και το κορμί μας με την ανάσα
και το κορμί ενός άλλου ανθρώπου,
κι αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήταν άλλο παρά
μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός να κρατηθούμε
μέσα στη φυγή, να εξηγήσουμε γιατί δε θέλουμε να παραιτηθούμε
με τόσο πάθος απ τη ζωή κι από τον έρωτα.
γιατί δεν θέλουμε να βλέπουμε τα νεκρά μας χρόνια να πληθαίνουν,
Γιατί η Ελπίδα πεθαίνει μαζί μας.
Γιατί ότι δε θα γευτείς ποτέ, θα το έχεις εσύ προδώσει
στα ναι που δεν τα αρνήθηκες πριν γίνουνε συνήθεια.
Κατερίνα Παπά

Αναγνώστες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Ηρακλειο, Κρητη, Παλαιοκαστρο, Greece
Αναψε μονο τα κερια, κι αυτα θα παρουν τ'αρωμα σου Συμφωνοι δεν θα μιλαμε. Ασε μονο τα χειλη σου να περιπλανωνται στο φλογισμενο μου κορμι