Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2016

Σε χρόνο ανύποπτο είχες πει
Θα σ’αγαπώ για πάντα
Εγώ σου απάντησα με μια μελαγχολία
Ποτέ δεν κατάλαβα την έννοια της λεξης πάντα
Γιατί με ρώτησες με υποψίια
Σε κοίταζα βαθιά στα μάτια κι έβλεπα μια σπίθα
Όχι μια φλόγα
Το πάντα είναι αόριστο καρδιά μου είπα
Υπάρχουν λόγοι που το μαρτυρούν, το υπερασπίζονται,
Το απορρίπτουν
Το πάντα είναι σχετικό
Σε κοίταξα ξανά στα μάτια
Η σπίθα ήταν εκεί
Μα όχι η φλόγα που χα πεθυμιά να δω
Σκοτείνιασε το βλέμμα μου
Τότε κατάλαβες τι εννοούσα
Δεν ρώτησες ξανά , για το πάντα
παρά μοναχά το ποτέ …..
Γιατί ποτέ;
Λαχτάρησε η καρδιά σου πετάρησε και το βλέμμα
Σε είδα όμως που κοίταγες τριγύρω αφηρημένα
Να μου κρυφτείς προσπαθούσες, αχνά χαμογελώντας
Δεν λέω , εσυ προσπάθησες
την φλόγα για ν ανάψεις , μα δυστυχώς παρέμεινε μια σπίθα
ισα αναμμένη
Το βλέμμα μου σκοτεινίασε ξανά
Κατάλαβες
Δεν ρώτησες …Απλά την πόρτα πίσω σου έκλεισες σταθερά
Η μοναξιά με τύλιγε στο πέπλο της το μαύρο
Όσο μπορούσε πιο αργά μήπως και σε προλάβω
Μα μοναξιά μου σ΄αγαπώ,
Πρέπει να το παραδεκτώ
Τις λέξεις ΠΑΝΤΑ και ΠΟΤΕ
Ποτέ δεν τις καλαβα………
Κ. Π.

Αναγνώστες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Ηρακλειο, Κρητη, Παλαιοκαστρο, Greece
Αναψε μονο τα κερια, κι αυτα θα παρουν τ'αρωμα σου Συμφωνοι δεν θα μιλαμε. Ασε μονο τα χειλη σου να περιπλανωνται στο φλογισμενο μου κορμι