Αγαπημένε
μου
Σου γράφω πάλι απο ανάγκη να συνομιλήσω
Με πνίγει τούτη η σιωπή , όπως και οι
σκέψεις στην αγρύπνια της νύχτας μου
Εκείνη η εμμονή μου να στριφογυρίζω και
να σκαλώνω σε όνειρα νεκρά
με οδηγεί σε αναζητήσεις ματαιωμένων
στιγμών κόκκινων
σε χρώματα του πάθους, και του πόθου
τρικλοποδιές μου βάζουν σκοντάπτω,
ματώνω
Αναζητώ τα καλοκαίρια μας σε λαμπερές
αμμουδιές
όπου τα πάντα φάνταζαν μαργαριτάρια
Οι λέξεις άρωμα θάλασσας , ανέδυαν και
τα χάδια πεθυμιές
Δίχως ανέμου θρόισμα
Κύμμα κι εγώ να ταξιδιεύω , να τολμώ , κι
ας ήξερα πως θα ναυαγήσω στις αμμουδιές
της σάρκας σου
Αοπλη, προχωρώ στην επίτευξη ιδανικών
εραστών , λες και δεν ξέρω απο τα πιότερα
για
την ουτοπία του ονείρου
Εμμένω να τα συντηρώ σαν την απουσία
σου να καλύπτουν
τις άδειες ώρες που η καρδιά χαράζεται
λές απο κομμάτια γυαλιού
Σαν ένας σκοπός που ενώ φάλτσος είναι
για την δική μου ακουστική
πεμπτουσία ήχων μοιάζει
Είναι η έλλειψη της ανάσας σου στο ίμερο
μαξιλάρι μου
που οριοθετεί τους κτύπους της καρδιάς
μου
Σ αναζητώ
Κατερίνα Π.