Κρεμασμένο ένα κάδρο στον τοίχο, η φωτογραφία επάνω του με αποτυπωμένα όλα τα δύσκολα ερωτήματα που κατά καιρούς τέθηκαν,
εικόνες που ξέφυγαν παίρνοντας ξοπίσω τα ξέθωρα χρώματα του δειλινού,
το τραπέζι στέκει καταμεσής προσπαθώντας να κρατηθεί όρθιο, σκιές που ματώνουν ακουμπώντας στις γωνιές -
φοβούνται να εμφανιστούν μη και θαμπωθούν απ’ τις κίβδηλες αναλαμπές μάταιων αντικατοπτρισμών –
ένας καθρέφτης που αρνείται την αποτύπωση ειδώλων,
και το σκεβρωμένο ντουλάπι με κλειδωμένες μέσα του αφορμές και αιτίες που τώρα βρυχούνται σαν πληγωμένα αγρίμια.
Εσύ, κάθεσαι σε ‘κείνη την κουτσή καρέκλα και αναρωτιέσαι για τις μνήμες που στοίχειωσαν πίσω απ’ τα σφαλισμένα παράθυρα.
εικόνες που ξέφυγαν παίρνοντας ξοπίσω τα ξέθωρα χρώματα του δειλινού,
το τραπέζι στέκει καταμεσής προσπαθώντας να κρατηθεί όρθιο, σκιές που ματώνουν ακουμπώντας στις γωνιές -
φοβούνται να εμφανιστούν μη και θαμπωθούν απ’ τις κίβδηλες αναλαμπές μάταιων αντικατοπτρισμών –
ένας καθρέφτης που αρνείται την αποτύπωση ειδώλων,
και το σκεβρωμένο ντουλάπι με κλειδωμένες μέσα του αφορμές και αιτίες που τώρα βρυχούνται σαν πληγωμένα αγρίμια.
Εσύ, κάθεσαι σε ‘κείνη την κουτσή καρέκλα και αναρωτιέσαι για τις μνήμες που στοίχειωσαν πίσω απ’ τα σφαλισμένα παράθυρα.
Αναρτήσεις
