Δευτέρα 16 Μαΐου 2016

Σε έναν θαμπό ορίζοντα,
  Κύματα ονείρων τρέχουν με το
άλογο της καρδιάς.
  Μικρές γαλάζιες αναμνήσεις από
τις γέφυρες του χρόνου.
Ένα αστέρι τρεμοφέγγει στην
αγκαλιά του ουρανού.
  Κι ένα σύννεφο χορεύει μέσα στα
ερείπια
  κλεισμένων στη νοσταλγία
σπιτιών.
Κι ο ύπνος μας, ένας χορός σε
απαλό γρασίδι.
Το καλοκαίρι μας στοχάζεται
  πάνω σε γαλανά αργοπορημένα
βράδια.
Ο ουρανός, στον ουρανό των
ματιών σου αναπαύεται.
Σκορπίζει το φιλί σου τα άνθη
του στον κόσμο.
  Τα χείλη σου νερά που
τραγουδούν στη ζεστή αμμουδιά
του κορμιού μου.
Μια λάμψη στα μάτια μας,
  λησμονημένα άστρα στους
νυχτερινούς καθρέφτες της ψυχής.
Μια όμορφη σιγή πάθους
  ανατέλλει λίγο πριν το πρώτο
μας φιλί.
  Κι η ανάσα σου, κήπος
λουλουδιών.

Αγκαλιασε με τουτη την βραδυα που απλα απο νοσταλγια αιμοραγω
Κατερίνα Π.

Αναγνώστες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Ηρακλειο, Κρητη, Παλαιοκαστρο, Greece
Αναψε μονο τα κερια, κι αυτα θα παρουν τ'αρωμα σου Συμφωνοι δεν θα μιλαμε. Ασε μονο τα χειλη σου να περιπλανωνται στο φλογισμενο μου κορμι