oneirodromio

Ακόμα ένα βράδυ μοναχικό, με την σιωπή να καραδοκεί
συνθλίβοντας ότι απέμεινε απο το όνειρο της προηγούμενης
Αναρωτιόμουν σιωπηλά τι είναι εκείνο που μας ενώνει αλλά μονάχα νοερά
Δεν υπάρχει δρομολόγιο για μάς
Ολα αλλάζουν διαρκώς λές και η μοίρα μου γραμμένο τόχει
Κάθε μου σκέψη, για σένα τρυφερή, νοσταλγική , και ξέφρενη
σ ένα ρυθμό μιας μουσικής αλλόκοτης , υπερκόσμιας θα έλεγα, πέφτει στο κενό
Τ αστέρια μου γνεφαν θαρρώ να σε ξεχάσω , να διαγράψω ότι για σένα ονειρεύτηκα
Κι ένα φεγγάρι αλλιώτικο λές κι ήταν δακρυσμένο , απίθωσε τις αχτίνες του
στο προσκέφαλο μου σκουπίζοντας το δάκρυ της χθεσινής αγωνίας μου
Μπερδεμένη , ανάμεσα στα θέλω της καρδιάς , τα πρέπει του μυαλού
προσπάθειες έκανα να λησμονήσω
Να διαγράψω όλα οσα ονειρεύτηκα πανσέληνη βραδυά
να πάψω να σ ενοχλώ
Να ταξιδέψω και να πορευτώ μονάχη όπως τόσα άνυδρα μα ήσυχα χρόνια
Κουράστηκα να ταξιδύω πάνω σε ξένα φτερά
λές και έχω χάσει τα δικά μου
Να ονειρεύομαι τα βράδυα , και να σκορπούν στους τέσσερις ανέμους τα όνειρα μου την αυγή
Ενα ατέλειωτο πήγαινε έλα χωρίς τέρμα η ζωή μου να χάνεται , να σκορπιέται σε μιά σκοτεινή άββυσο όπου πραγματικότητα και όνειρο γίνονται ένα γιατί
Κατερίνα Π