Τρίτη 11 Αυγούστου 2015

Με προκάλεσες να βγάλω προς τα έξω
Σκέψεις, Ανησυχίες κι Ερωτηματικά που
όμως φέρνουν μια δυσάρεστη γεύση στο στόμα.
Θα προτιμούσα τη γεύση του γλυκού σου φιλιού.
Όχι τα απλά και μελαγχολικά

Ανησυχίες για την ελευθερία…..
για το πεπερασμένο της ύπαρξης μας,
για το θάνατο του Θεού,
για την απομόνωση,
για το σκοπό της ύπαρξης,
Αναρωτιόμαστε πολλές φορές , αν και γνωρίζουμε την απάντηση!!!
Τότε θα μου πεις γιατί Αναρωτιόμαστε
Απλά για να αποφύγουμε να μάθουμε τη δική μας απάντηση!!!
Και τα ερωτήματα εξακολουθούν να έρχονται αδυσώπητα.
Έχουμε εξαντλήσει τη ζωή μας
Έζησες τη ζωή σου
Ή σε έζησε εκείνη
Την επέλεξες
Ή σε επέλεξε εκείνη
Την αγάπησες
Ή μετάνιωσες γι αυτήν
Αυτό εννοώ όταν αναρωτιέμαι αν εξάντλησα τη ζωή μου.
Την κατανάλωσες
Ή πενθείς τη ζωή που ποτέ δεν έζησες
Σίγουρα την απάντηση την ξέρω !
Όχι δεν επέλεξα!
Όχι δεν έζησα τη ζωή που ήθελα !
Έζησα τη ζωή που μου ανατέθηκε !
Ο πραγματικός μου εαυτός εγκλωβίστηκε μέσα στη ζωή μου.
Είναι ωστόσο οδυνηρό να παραδέχεσαι ότι έζησες τη ζωή που σου ανατέθηκε!
η πρωταρχική αιτία του άγχους μας είναι «η αβίωτη ζωή».
Η καρδιά μετράει τα τικ τακ του χρόνου που περνάει.
Κι η απληστία του χρόνου είναι αιώνια.
Ο χρόνος καταβροχθίζει συνεχώς χωρίς να επιστρέφει τίποτα.
Κατερίνα

Αναγνώστες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Ηρακλειο, Κρητη, Παλαιοκαστρο, Greece
Αναψε μονο τα κερια, κι αυτα θα παρουν τ'αρωμα σου Συμφωνοι δεν θα μιλαμε. Ασε μονο τα χειλη σου να περιπλανωνται στο φλογισμενο μου κορμι