oneirodromio

Σαν σε προδώσει κάποιος δεν σε πονά μονάχα η απουσία .Πιότερο η σιωπή δίκοπο μαχαίρι να ακονίζεται πάνω στα συντρίμια της καρδιάς σου που μοιάζει με τρένο σε άδειο βαγόνι με άγνωστο προορισμό .Κι εσύ να προσπαθείς να κρύβεις τον πόνο σου πνίγοντας τον σε θολά ποτήρια και χαμόγελα με μάσκα σε μια προσπάθεια να τους πείς Αντέχω ακόμα Ξέρω πώς η αγάπη είναι θύελλα αλλά δεν φανταζόμουνα τόσο δυνατή.

Είναι τα μάτια στο κενό της σιωπής σου καρφωμένα

και στ’αστρα μοιρασμένη η στιγμή

κι εγώ ν΄αναρωτιέμαι σιωπηλά

Που βρίσκονται άραγε η καρδιά, ο έρωτας γραμμένα

Που η εικόνα γίνεται μορφή

Αραγε πως μπορεί η ανθρώπινη ψυχή

να γίνεται σιωπή...

Κατερίνα Παπά