oneirodromio

Κουράστηκα να ξεκινώ ταξίδι χωρίς συνοδοιπόρο
 Της αντοχής μου τα όρια να δοκιμάζω διαρκώς .
Να συγκρούομαι ενδόμυχα με τις πράξεις και τίς σκέψεις μου.
 Ασέληνα μονοπάτια να διαβαίνω με συντροφιά την θλίψη φορές 
, την απόγνωση άλλες

 Κανείς δεν μου είχε μιλήσει πρίν για τούτο , τον πόνο της απουσίας .
 Μονάχη μου πάντα να διαβαίνω τούς δρόμους με τα λασπόνερα να βουλιάζω , να σηκώνομαι και πάλι από την αρχή
 Τόσο που στιγμές κατακεραυνώνω τον εαυτό μου , τίς επιλογές , τα λάθη μου .
 Καθηλώνομαι ξέπνοη στής υπομονής τα σκαλοπάτια ...
 Κουράστηκα σου λέω
Κατερίνα