Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2014

Αγαπημένε μου
Ζωντανή λέξη μου , δημιουργεις μια απατηλή πραγματικότητα
φτιαγμενη απο ονειρικα υλικα , ποθους και παθη ανομολογητα
Χαίδεύω την αυλη μορφη σου
μερες που γενιουνται
Κήπος ευωδιαστός
και οι νύκτες μου ξάστερες να περιπλανώνται οι λέξεις σε ξέθωρο ουρανό
συνυφασμένες με την αλαφιασμένη ανάσα σου
στα δειλινά της κάθε σκέψης μου για σένα
Το μεγαλείο του έρωτα που γέννησες μέσα μου αναδύεται σαν φλόγα , κατακαίοντας
την σάρκα απο τον πόθο , και την ψυχή να αναριχάται σε απρόσμενα ύψη
Με σκλάβωσε η απαλότητα των λέξεων σου σαν μαρτυρούσαν πόσο με ήθελες
Ονειρικά ζούσα τον έρωτα μας και
σαν γινόταν ηδονικός τύλιγε τα αόρατα θολά οράματα
του απρόσμενου έρωτα μας
Σε προσμένω κάθε στιγμή εκει στο χώρο του απείρου
να ανασάνω στο καταγάλανο της ηδονικής ματιάς σου
Σε φιλώ

K.Π.

Αναγνώστες

Αρχειοθήκη ιστολογίου

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Ηρακλειο, Κρητη, Παλαιοκαστρο, Greece
Αναψε μονο τα κερια, κι αυτα θα παρουν τ'αρωμα σου Συμφωνοι δεν θα μιλαμε. Ασε μονο τα χειλη σου να περιπλανωνται στο φλογισμενο μου κορμι