oneirodromio

Aν
Λέω αν η ζωή μας ήταν πάντα Άνοιξη
Θα βλέπαμε την ζωή ανάμεσα από τους έρωτες των αλλων,
τ’αρώματα των ροδων, τις προκλήσεις των πόθων τ’’απόβραδα
στις αποβαθρες ,τους σταθμους
πίσω απ τα αγκάλιασμα ερωτευμενων

Έτσι δεν θα μας λεηλατουσαν τις αισθήσεις
οι ανεκπληρωτοι έρωτες ,
κι ούτε θα νιωθαμε απογοητευση από τις πονεμενες αγάπες
στην εγκαταλειψη των ονείρων
που στοιχειωνουν την μοναξιά μας
Αιωνια νιότη θ αγκάλιαζε τις καρδιές μας
και θα μοσχοβολουσαν τα λόγια μας γιασεμί κι αγιοκλημα
Θα γίνονταν γλαροι καταλευκοι σε ξαστερο ουρανό
Να συναντουν τα σύννεφα
ν αγκαλιαζουν τις σιωπές μας θωπευοντας τον άνεμο
Φλοισβος η ανάσα μας στην ακροθαλασσια
ερωτοδεσμια του κυμματος και του γαλάζιου
Κατερίνα Π.