Ανεξοδη περιπλανηση τους δημιουργους των ονείρων μου
κατονομασα
τα άστρα και το φεγγάρι
Μνήμη ότι απομεινε από την καταληστευση τους στο πέρασμα σου
από την ζωή μου
Νοσταλγία την αποτιμηση των λογων σου στο υστατο σ αγαπώ σου
λίγο πριν ξεψυχησει η ανάσα σου
στο πίσω μερος του μυαλού μου
Εκεί όπου καταγραφη εκανες με ανεξιτηλη μπογια στο στερνο αντίο
Αν δεν είχες υπάρξει αλήθεια θα μαραζωναν τα μακρυνα ταξίδια μου
χωρις αποδεκτη
Όλα τα φθινοπωρα κυκνεια ασματα των ονειροπολησεων μου
Εν γνωσει μου ψυχή μου ακροβατώ
οποταν μην φοβάσαι
Ευθυνες δεν θα αναζητηθουν παρά μοναχα στ άστρα
και σε μια θάλασσα οδυνης των ατυχων ερωτων μου
ΚΠ.
Αναρτήσεις
