oneirodromio

Ηταν τουτη η ωρα που ο ηλιος
παραχωρουσε την θεση του
στην νυκτα,
σε μια υστατη προσπαθεια να δοσει διαρκεια
στο αγκαλιασμα
που παντα θα θυμαμαι

Ανεξιτηλο στην μνημη μου
το χρωμα το ωκεανειο των ματιων σου
ετεινε θα γκριζαρει
αναμεσα στις σκιες του δειλινου
και την δικη μου απολαυση της στιγμης,
που
Αιωνιοτητα φανταζε

Κι ομως
ετσι απλα διχως να βλεπω καν το προσωπο σου
αναμασωντας γριφους
κι αναλυοντας στιχους
ωσαν αλλη Πυθια
μ'αφηνες να μαντεψω τι ηθελες να πεις
Λογια που μεχρι χθες
φανταζαν ορκοι αιωνιας αγαπης
καπνος και σταχτη γινηκαν
σε μια μονο στιγμη

Σε μια υστατη ικεσια προς τον Θεο του ερωτα
βουβα,
και διχως δακρυ να αφησω να φανει
σου απλωσα το χερι
σε ενα χαιρετισμο
Ενα μεγαλο Σ'αγαπω ψιθυρισα
κι υστερα χαθηκα............

Γλιστρησα σαν σκια αναμεσα
σε παρελθον και μελλον
και πισω δεν γυρισα να δω

Ετσι κι αλλιως ηξερα
Δεν ζει η αγαπη με φαντασματα
ουτε με ονειρα
Λεξεις γραμμενες σ'αψυχο χαρτι
Αναζητει την παρουσια του ερωτα
του υπερτατου
το ζωντανο φιλι

Κι η μοναξια με δακρυα δεν ντυνεται
να μην κρυωνει
Θελει το σφιχταγκαλιασμα
που μονο αυτο μπορει
να κανει ηλιο λαμπερο
το παγωμενο χιονι

Αναζητα την συντροφια
στης νυκτας το σκοταδι
ν'ακουει κτυπους της καρδιας
να νιωθει το γλυκο το χαδι
Κατερινα Παπα