oneirodromio

Εμμονη

Φορτωμενη προσδοκιες , κι ενα καραβι ουρανο αλλαζω ροτα και προορισμο Ομορφο ταξιδι, λαμψη που τυφλωνει ουτοπικες καταστασεις Ωστοσο, δεν ειμαι ανθρωπος με φτερα , μα απλος ταξιδευτης σε τουτο τον τοπο σε μηδενικο χωροχρονο Σε συνοχη τα χρωματα και ο αχος ενος βρυχηθμου υποβρυχιου στην αχανη χοανη της χαμενης ψυχης μου Απλα Ιλυσιο φως και μουσικη Μαυρουδη , αναγκαζουν το μυαλο σε δρομους απατητους να περπατησει σε μια προσπαθεια χναρια ν'αφησει σε μια απλη συνεχεια του ασταθμητου του χωροχρονου Σε μια βραδυα σκοτεινη και κρυα οσο η μοναξια μου σ'αναζητουσα.... στους ελλιπεις κτυπους μιας καρδιας, που μαλλον ζητουσε τον ενταφιασμο αλλοτινων στιγμων Καραδοκουσε ομως η μορφη σου και συντροφικα φωτιζε το σκουρο μιας σεληνης στην χαση της Κι ηθελα τοσο νασουν εδω να σου κρατησω το χερι, ν'ανασαινω την ανασα σου .. Μα μοναχα οι γλαροι που το σουρουπο αδιακοπα φτεροκοπουσαν ζωντανη με κρατησαν σε μια εμμονη, με φυγαδευσαν Κατερινα Παπα