Kι αν εκεινο τ'αγερι το χαδι του απλωνει
τοσο απαλα
σαν απο την αγωνια της βραδυας
να με απαλλαξει θελει,
εν τουτοις εγω
μ'ενοχες το δεχομαι
Γιατι ξερω
Τις υποσχεσεις μου για αλλη μια φορα
στην ανατολη θ'αφησω
Τον εαυτο μου θα ξεγελασω
με επιτηδευμενη προσοχη
Το προσωπειο μου ενδυομαι
λαμπερο οπως παντα
με αψογο μακιγιαζ
ξεγελω ακομα κι αυτη
την αντανακλαση μου στον καθρεπτη
Τοσο ακριβα ειναι πληρωμενο
το γαμημενο το προσωπειο μου
Μα που χαθηκαν οι οδυρμοι της νυκτας?
Αλλαζω υποσταση λοιπον?
Ειναι η ζωη μου πορνη
Τις νυκτιες τριγυρνα στα υπογεια
χωρις αιδω κι αναστολες
Πεπραγμενα γεγονοτα
ξεχασμενα ,
τρομαγμενα στο φως της μερας
Μονο η ελλειψη του ερωτα
παραμενει αυτουσια πραξη
Η αναζητηση του ξεπερνα τα υπογεια της νυκτας
Ανασκαλευω ξεδιαντροπα
μα ναι παντα με το προσωπειο μου
ακομα και εκει
στο παρον...........
Κατερινα Παπα
Αναρτήσεις
