oneirodromio

Προσδοκιες Kι οταν πια θα ζω φυγει

και σκια θα χω γινει

ενα μοναχα να κρατησεις....

Υπηρξαμε

Βαδισαμε για λιγο στο ιδιο μονοπατι αγκαλιασμενοι

αναμεσα στο φως , το σκοταδι

Ενα λουλουδι καταλευκο, η ενα πρασινο φυλλο

Τι σημασια εχει πια............

Στο ιδιο σκοταδι

παντα χαραζει η αυγη

Κι εγω

αμετακινητη με τα ιδια παντα ερωτηματικα

να διανυω με τους καθρεπτες μου τα κενα

...Σου ειχα πει

Πριν δουμε σαν προστασια τον χρονο

αγκαλιασε με

Ελα μια βολτα ως την ακρη της νυκτας

να βαδισουμε πανω σε κεινες

τις νυκτερινες προσδοκιες

τις γεματες υποσχεσεις

Τ'ονειρο ν'αγγιξουμε σ'ενα ταξιδι

συνταξιδιωτες να βαδισουμε

χρωματιζοντας το μαυρο του καμβα

αλλαζοντας τους ρολους,

ακροβατωντας σε διακενα χαμενου χρονου

κι ανυποψιαστων στιγμων.........

Παπα Κατερινα